در حالی که طبق خوش‌بینانه‌ترین آمارها، 80 درصد کاغذ مصرفی کشور از طریق واردات است اما با سرمایه‌گذارانی که می‌توانند به کاهش واردات کاغذ کمک کنند، بی‌اعتنایی می‌شود.

به گزارش اخبار چاپ و به نقل از خبرگزاری فارس از شهرستان ساری، اسفندماه سال 85 بود که زمزمه ساخت بزرگ‌ترین کارخانه کاغذ شمال در بندر امیرآباد بهشهر شنیده شد و مصطفی مهدی‌نژاد رئیس سازمان صنایع و معادن وقت، از بهره‌برداری فاز نخست این کارخانه تا پایان سال 86 خبر داد.

اما کارخانه «کاغذ امیرآباد» که توسط یک سرمایه‌گذار اهل تبریز در سال 86 کلنگ‌زنی و ساخت آن با هزینه شخصی او در سال 87 آغاز شد؛ اکنون دارای 90 درصد پیشرفت فیزیکی بوده که برای راه‌اندازی نیازمند 40 میلیارد تومان اعتبار دولتی است.

حسین شادرس مدیرعامل و سرمایه‌گذار این کارخانه که بیش از 70 سال دارد و بیش از 50 سال از عمر گرانقدر خود را به کار و تلاش و کسب روزی حلال گذرانده و امیدوار است که عمرش قد بدهد تا راه‌اندازی کارخانه و پاسخ سرمایه‌گذاری‌هایی که حاصل بخش زیادی از زندگی اوست را ببیند و با آهنگ زیبای خط تولید، توان دوباره‌ای بیابد.

وی گفت: تاکنون حتی یک ریال از اعتبارات دولتی استفاده نکرده‌ام و دو سال پیش در دولت وقت، حدود 16 میلیارد تومان اعتبار برای راه‌اندازی کارخانه را درخواست دادم، اما متأسفانه اعتنایی به آن نشد و سال گذشته نیز 40 میلیارد تومان درخواست دادم اما تاکنون خبری نیست.

حسین شادرس بیان کرد: امیدوارم در دولت فعلی بتوانم با دریافت این مبلغ درخواستی، پروژه را تکمیل و تولیدات کارخانه را آغاز کنیم.

این سرمایه‌گذار خاطرنشان کرد: کارخانه کاغذ باید دو سال پیش راه‌اندازی می‌شد، به گونه‌ای که امیدوار بودم که در این سال‌ها، حتی صادرات هم داشته باشیم.

به گزارش فارس، مدیرعامل کارخانه کاغذ امیرآباد که تاکنون بیش از 100 میلیارد تومان از هزینه شخصی خود را برای ساخت این پروژه بزرگ هزینه کرده است، اکنون چشم امید به تأمین 40 میلیارد تومان اعتبار دولتی دارد.

قرار است با راه‌اندازی این کارخانه برای 2 هزار نفر شغل ایجاد ‌شود که در مرحله نخست، 600 نفر به‌صورت مستقیم در این واحد صنعتی مشغول کار می‌شوند.

در مردادماه 89 بود که خبر از راه‌اندازی کارخانه مذکور تا پایان آن سال داده شد، اما متأسفانه این پروژه به بهره‌برداری نرسید و در نهایت در سال 90 و در زمان علی‌اکبر طاهایی استاندار مازندران، بازدیدی از کارخانه در حال ساخت کاغذ امیرآباد انجام شد که در آن زمان دارای پیشرفت فیزیکی حدود 60 درصدی بود.

در آن زمان، هنوز سرمایه‌گذار مربوطه امیدوار بود که با هزینه شخصی بتواند کار را ادامه دهد، لذا درخواستی برای استفاده از تسهیلات دولتی نداشت، اما اندکی بعد به دلیل مشکلات مالی، دست از کار کشید تا بتواند بودجه‌ای را تأمین کند.

ماه‌ها سپری شد و بالاخره به این نتیجه رسید که 16 میلیارد تومان از دولت وقت تقاضای اعتبار کند اما با وجود تقلای زیاد، نتوانست این بودجه را به‌دست آورد و حالا امید به دولت تدبیر و امید بسته است تا بتواند برای تکمیل و راه‌اندازی کارخانه، 40 میلیارد تومان تسهیلات دولتی دریافت کند.

خط تولید اصلی این کارخانه، کاغذ A4 است اما در کنار آن، سایر انواع کاغذ چاپ و تحریر، گلاسه، کرافت و مقوای دوبلکس نیز تولید می‌شود که در مجموع، با راه‌اندازی مجتمع کاغذ امیرآباد و تولید سالانه 112 هزار و 500 تن انواع کاغذ، حداقل 10 درصد از نیاز کشور به واردات کاغذ کاهش می‌یابد.

اکنون در کشور از طرفی سخن از واردات کاغذ است، از طرفی کاغذهای تلمبارشده‌ای را در کارخانه‌هایی چون چوب و کاغذ مازندران می‌بینیم که بازاری برای فروش آنها نیست و از طرفی نیز در حالی که شعار حمایت از بخش خصوصی سر داده می‌شود اما در عمل می‌بینیم که چنین حمایت‌هایی بسیار ضعیف یا در مواقعی نیز، صفر است.

بر مبنای این گزارش، در حال حاضر دولت باید با تدابیری که درنظر می‌گیرد به گشایش درب انبارهای کاغذ در کارخانه‌های کاغذسازی و تزریق اعتبار به سرمایه‌گذاران بخش خصوصی در این بخش کمک کند تا رونقی در بازار کاغذ ایجاد کند که هم به سود مصرف‌کننده و هم تولیدکننده باشد؛ آنگاه می‌توانیم بگوییم که معضلی به نام مافیای واردات کاغذ وجود ندارد و آن‌طور هم که گفته می‌شود، سرسخت نیستند.