به گزارش اخبار چاپ، بهنام‌جو با اشاره به این‌که مجوزهای چاپخانه از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی گرفته می‌شود، اظهار کرد: این مساله در تمام کشورهای دنیا معمول است که اندازه چاپخانه که بزرگ می‌شود، می‌تواند وسایل لیتوگرافی نیز داشته باشد. به این دلیل که زمانی که برای تحویل کار هر چاپخانه وجود دارد، کم است و برای تنظیم این زمان باید ابزار مربوط به لیتوگرافی برای سرعت بخشیدن به کار موجود باشد.
این فعال صنعت چاپ گفت: دو صنف چاپ و لیتوگراف با یکدیگر عجین هستند و لیتوگراف‌هایی هستند که به چاپخانه‌های کوچک سرویس می‌دهند اما چاپخانه‌های بزرگ شرایط متفاوتی دارند و می‌توان مجوزی نیز برای این فعالیت‌ها بگیرند. اما متاسفانه شنیده‌ایم که برخی از لیتوگرافان خود را به اتاق اصناف نزدیک و با استفاده از این روابط مساله تداخل را مطرح کرده‌اند. در حالی که لیتوگراف و چاپ هر دو زیرنظر وزارت ارشاد هستند و برای کسب تمامی مجوزهای خود به این مرجع مراجعه می‌کنند.
وی با بیان این‌که هیچ یک از دستگاه‌های چاپ بدون اجازه وزارت ارشاد امکان ورود به ایران را ندارد، افزود: از سوی دیگر چاپخانه‌داران یک تداخل کشوری دارند و صنف محسوب می‌شوند به طوری که می‌توانند در حیطه شهر فعالیت کنند. اما در بحث مالیات تناقضی میان شرایط آنها وجود دارد و وزارت دارایی آنها را صنف محسوب می‌کند و مالیات صنفی می‌گیرد اما در شرایط دیگر این صنفی بودن رعایت نمی‌شود.
بهنام‌جو با اشاره به این مساله که چاپ سومین صنعت بزرگ در دنیا محسوب می‌شود، اظهار کرد: متاسفانه چاپخانه‌داران را در رده صنف‌های کوچک می‌دانند در حالی که این صنعت در تمام دنیا پس از صنعت فولاد و پتروشیمی، سومین صنعت بزرگ است. تلاش کردیم تا از طریق وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی وارد صنایع شویم اما شرایط مناسب نبود. به نظرم وزارت ارشاد باید صنعت چاپ را به وزارت صنعت، معدن و تجارت واگذار کند تا در جایگاه درست قرار گیریم.
به گفته وی، تا پیش از این چاپ در ایران بخشی از ماهیت نشر بود، اما با دیجیتالی شدن مطبوعات، بیشترین مساله چاپ معطوف به بسته‌بندی و مانند آن شده که خواه‌ناخواه در کنار صنعت قرار می‌گیرد. در حال حاضر برای فعالیت یک چاپخانه باید علاوه‌بر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، از اداره اماکن و اتحادیه نیز مجور بگیریم، در حالی که در اصل تنها نیاز به یک پروانه بهره‌برداری است. به همین دلیل شرایط ما باید تغییر کند.