ابوالفضل بهرامپور، مؤلف تفسیر «نسیم حیات»، در گفتوگو باایکنا با بیان اینکه قرآنهای نفیس در منازل جنبه زینتی دارند، افزود: یادم هست که تفسیر یک جلدی مبین را زمانی در قطع رحلی نفیس چاپ کردیم و مشاهده کردیم که مراجعهکنندهای ندارد، وقتی دلیل آن را جستوجو کردم، فهمیدیم که افرادی برای تهیه این کتاب اقدام میکنند که به دنبال محتوا هستند، نه ظاهر.
بهرامپور ادامه داد: کسانی که به دنبال تهیه قرآن، یا سایر کتابهای نفیس هستند، در پی تشریفات، هدایا و... هستند، وگرنه تولید چنین آثاری هیچ ضرورتی ندارد و تهیه آن نیز معنا ندارد. البته من حکم شرعی درست نمیکنم. حکم شرعی بر عهده فقیه است؛ از این رو ارشاد یا سازمان دارالقرآن میتوانند از چاپ آن جلوگیری کنند.
چاپ قرآنهای بیکیفیت دلیل منطقی ندارد
صاحب تفسیر «مبین» با تأکید بر کیفیت تولید یک اثر گفت: البته در کنار این موضوع، چاپهای بیکیفیتی نیز که برخی ناشران به دلیل کاهش قیمت تمام شده، ارائه میکنند و برای این کار از کاغذهای ارزان و صحافی بیکیفیت بهره میبرند، هیچ دلیل منطقی ندارد. معتقدم که اگر چاپ یک کتاب مقداری هم گرانتر شود، باید کیفیت را در اولویت قرار داد.
وی در ادامه تصریح کرد: عربستان سعودی و لبنان قرآنهایی با کاغذ اعلا چاپ میکنند؛ اما در کشور ما بعضاً قرآنهایی با کاغذ بیکیفیت و صحافی ارزان تولید میشود که با چند بار باز و بسته شدن صحافی آن از هم میپاشد به همین دلیل باید انتشاراتیها را ملزم کرد از کاغذهای بیکیفیت استفاده نکنند.
نگران کاهش عناوین کتابهای دینی نیستم
بهرامپور همچنین در رابطه با کاهش تولید کتابهای دینی در سال جاری نسبت به سال گذشته بیان کرد: من خیلی خوشحال نیستم که تعداد کتابهای دینی زیاد باشد، من زمانی فردی را دیدم که در یک سال 60 عنوان کتاب چاپ کرده بود. یک جلد از آن را مشاهده کردم و متوجه شدم که بدون مطالعه بوده و مطالب آن گردآوری شده است.
وی ادامه داد: من با شهید مطهری(ره) هم عقیدهام که میگفت «یک کتاب باشد اما باکیفیت که ارزش آن بیشتر از تعداد است». از این رو نگران این نیستم که تعداد کتابهای دینی کم باشد؛ چرا که محتوای آن اهمیت بالایی دارد.
نویسندگان آثار گذشته را به زبان روز بیان کنند
این مترجم قرآن درباره کتابسازی در حوزه کتابهای دینی گفت: اثری که بدون مطالعه و تحقیق بوده و همه مطالب آن گردآوری شده است، هیچ ارزشی ندارد. صاحب اثر «مفاتیحالجنان» کتابی به نام «منازلالاخرة» دارد که نوشتار آن برای یک قرن قبل بوده و قابل استفاده برای مخاطبان امروز نیست؛ از این رو قصد داشتم با نوشتاری جدید و منابع و مآخذ نو کتابی بنویسم و اثر جدیدی تولید کنم که به نظرم این امر قابل اهمیت است.
بهرامپور یادآور شد: نویسندگان و محققان باید آثار علمی گذشته را که در کتابخانهها خاک میخورند، احیاء کرده و در اختیارعموم قرار دهند و به زبان روز بیان کنند.