به عنوان یک کاندیدا خیلی بی سروصدایید در حالی که چهار سال پیش اینگونه نبود؟

چهار سال پیش نیاز بود که بیشتر مصاحبه کنم تا دوستان با برنامه های من آشنا شوند ولی از وقتی مسؤلیت قبول کردم از آنجا که به کار گروهی معتقدم، احساس کردم مطرح کردن، مصاحبه کردن و مدام به چشم آمدن ممکن است باعث بعضی برداشتهای نادرست بشود و این تصور بوجود آید که من دارم کار انفرادی انجام می دهم تا محبوبیت کسب کنم و در صنف شناخته شوم؛ این بود که برخلاف چهار سال پیش عمل کردم. در گذشته برخوردها و سو ءتفاهم هایی بود که سعی کردم برای اینکه دوباره بوجود نیاید آرا متر با این مسئله برخورد کنم. مخصوصا با دوستان نزدیکم که فکر نکنند من انفرادی کارمیکنم. من بیشتر از اینکه بخواهم برای خودم فعالت بکنم میخواهم با دوستان همسو کار کنم؛ چون میدانم آدمی نیستم که بتوانم انفرادی تن به قضایا بدهم و هر برنامه ای که در اتحادیه به وجود آمد را تحمل کنم.

بیشتر دغدغه من دوستان هستند. امیدوارم اگر قرار است که انتخاب بشوم دوستان در کنار من باشند تا بتوانیم کاری را پیش ببریم.

پس به شکل یک ائتلاف در انتخابات شرکت میکنید؟

قطعا؛ یک ائتلاف با دوستانی که همفکر هستند و برنامه ها را میپذیرند تشکیل میدهیم. اگر از لحاظ تئوری و در شروع کار، برنامه ها با هم متفاوت باشد نمیتوانیم کاری را پیش ببریم و من اعتقاد دارم اگر نمیتوانیم کاری را پیش ببریم بهتر است که اصلا شرکت نکنیم.

آقای مظاهری شما در دوره قبل هم کاندیدا بودید و الان 4 سال از آن زمان گذشته است میخواهم بدانم برنامه هایتان نسبت به چهار سال پیش چقدر تغییر کرده است؟

من از سال 61 تا 68 به مدت هشت سال در داخل تشکیلات به صورت تمام وقت مشغول بودم ولی پس از آن وقف های ایجاد شد و چهارسال پیش بعد از پانزده سال فاصله از تشکیلات، دوباره وارد فعالیتهای صنفی شدم. اساس برنامه هایی که داشتم، تغییر نکرده است اما تجربه من با پختگی بیشتری همراه است. قطعا تغییراتی در برنامه ها بوجود آمده است. در تعاونی مهمترین مسئله ای که ما بر روی آن تأکید داشتیم، شفاف شدن گردش اطلاعات بود که برای همه تیره تار بود و این اتفاق در تعاونی افتاد و اطلاعات شفاف شد. مسئله دیگر تأکید زیاد من بر روی کارگروهها و کمیسیونهاست؛ من چهار سال پیش قبل ازانتخابات یک مقاله در صنعت چاپ نوشتم و اشاره کردم ما حداقل 50 نفر احتیاج داریم که در کنار هیئت رئیسه کار اتحادیه را به گردش در آورند.هنوز هم به این کار اعتقاد دارم و علاقه مندم که ادامه بدهم منتها با پختگی بیشتر. چهار سال پیش هم در ابتدای کار من به عنوان مشاور و عضو علی البدل اتحادیه کار کردم و این مسایل را مطرح کردم ولی بعد از مدت یک سال و نیم خودم را کنار کشیدم و دخالت نکردم. در آن زمان من مسایل مختلفی را در قالب پیشنهاد ارایه کردم و مسئله آموزش را به کمک دوستان پایه گذاری کردیم و در مسایل جزئی و کلی سعی کردم که کمک کنم. برخی از برنامه های پیشین هنوز پابرجاست؛ چون هنوز اجرا نشده اند؛ مثل تعریف جایگاه صنعت چاپ که همیشه فکر من را به خود مشغول کرده و دغدغه من بوده است. با توجه به مسئولیت سنگینی که در تعاونی برعهده دارید فکر نمیکنید اگر عضو هیئت مدیره اتحادیه شوید در کارها تداخلی ایجاد شود و نتوانید وظیفه تان را در یکی از این دو جا به خوبی انجام دهید؟ این سؤالی است که خیلی ها از من می پرسند و آن هم به این دلیل است که من زمانی خودم به این موضوع اعتراض داشتم و متاسفانه برداشت نادرستی از صحبتهای من شده است. من آن زمان اشاره کردم یک نفر با حدود 70 سال سن و این همه مناصب نمیتواند به وظایفش به خوبی عمل کند. من این مناصب را میخوانم تا شما بیشتر در جریان قرار بگیرید و ببینید چرا ما با این قضیه مخالفت رده ایم؛ عضو هیئت امنای صندوق قرض الحسنه چاپ، رئیس انجمن اسلامی چاپ، رئیس هیئت مدیره اتحادیه تعاونیهای سراسر کشور، رئیس مجمع اتحادیهه ای چاپخانه های کشور و در کنار اینها دو پست اجرایی ریاست اتحادیه چاپخان هداران تهران و مدیرعامل شرکت تعاونی چاپخانه داران تهران. اینها مناصبی بوده که کسی بدون پشتوانه تحصیلی و علمی مناسب همزمان در اختیار داشته است. این از نظر من قابل قبول نبود که فردی دو کار اجرایی را همزمان بتواند انجام دهد. دوستان بیوگرافی من را بخوانند و تحصیلات و تجربیات کاریم را ملاحظه کنند؛ من در یک زمان رئیس هیئت مدیره یک شرکت صنعتی، مدیر چاپخانه تهران و مدیرعامل یک شرکت وارداتی صنایع مربوط به چاپ بودم اما تمام این کارها را کنار گذاشتم و سه سال گذشته تمام وقت در اختیار تعاونی بودم و یک سال و نیم هم به اتحادیه کمک کردم. بیشتر دلم میخواهد در سیاستگذاری اتحادیه شرکت کنم که با کار اجرایی کاملا تفاوت دارد و دلیل اینکه آمدم هم این است که طی سه چهار سال گذشته طرحها و برنامه هایی داشتم اما ضمانت اجرایی لازم را نداشتم و احساس کردم چون عضو هیئت مدیره نیستم نمیتوانم پیگیری درستی بر روی قضایا داشته باشم. علت دیگر کاندیدا شدنم این است که در اتحادیه احساس خطر کردم و به دوستان هم گفتم چنانچه انتخاب شوم و افرادی باشند که بخواهند رجعت به گذشته داشته باشند من می روم ولی اگر تفکرات تحول خواهانه در اتحادیه بوجود بیاید میمانم و سعی میکنم کار را جدی پیگیری کنم.

اکثر دوستانی که اولین بارشان است میخواهند وارد تشکیلات صنفی شوند اتحادیه را به سنتی بودن متهم میکنند و معتقدند یکی از دلایل عقب ماندگی اتحادیه سنتی بودن در فکر و عمل است؛ میخواهم بدانم شما که به واسطه فعالیت هایتان اشراف بیشتری بر اتحادیه دارید هم اینگونه فکر میکنید؟

این مسئله فقط مربوط به اتحادیه چاپخانه داران نیست؛ سنتی بودن در کلیه تشکیلات و حتی در درون تشکیلات کلان صنفی هم شدیدا به چشم میخورد. قدمهای زیادی برای حل این مسئله برداشته شده منتها وقتی چند دهه تشکیلاتی به یک شکل اداره میشود تصور اینکه یک شبه میتوان آن را از حالت سنتی به شکل مدرن درآورد، اشتباه است. در اتحادیه با برنامه ریزی و زمانبندی میشود این کار را انجام داد. به دلیل نبودن کارگرو هها و کمیسیو نهای مختلف و باز نبودن در و پنجره اتحادیه که بتوان هوای تازه ای در آن دمید، افکار و افراد جدید جذب نشده اند. از نظر من در اتحادیه نیاز به دوره گذار است تا افراد خوشفکر وارد شوند. اجازه دهید به نکته ای اشاره کنم؛ ضمن احترام به کاندیداهای دیگر اعتقاد دارم که تفکر جوان چه با فیزیک جوان و چه با فکر جوان- فرقی نمی کند چون به هر حال یک فکر بدیع و سازنده است- باید وارد اتحادیه شود. بعضی از دوستانی که کاندیدا شده اند اطلاعاتی از مسایل ندارند و شاید کارها به نظرشان ساده بیاید اما در عمل وقتی که وارد میشوند می بینند بایستی برنامه ریزی هایشان با یک سری اقدامات اجرایی عقلانی صورت بگیرد. از نظر من پرسنلی که در اتحادیه هستند نیاز به آموزش دارند و تحولات زیادی باید در آنها ایجاد شود به صورتی که برای انجام کارهای روزمره، کمترین وقت از اعضای هیئت مدیره گرفته شود. در دوره گذاری که به آن اشاره کردم باید از افراد کاردان به نحو احسن استفاده کرد و آنها را به صنف شناساند آن وقت است که می توان هم از سنتی بودن خارج شد و هم از دل آن افراد یک هیئت مدیره قوی شکل داد.

خیلی ها اعتقاد دارند اتحادیه نیاز به کمیسیون های مختلفی دارد و شاید اعضای هیئت مدیره فعلی هم به آن اعتقاد دارند ولی در عمل اتفاقی نیفتاده است؛ شما اشکال کار را در کجا می بینید؟

من معتقدم عزم کافی در این زمینه وجود نداشته است.اگر بخواهیم کسانی را بیاوریم و از آنها بخواهیم وقتشان را در اختیار ما بگذارند بدون اینکه مسایل مالی مطرح باشد باید زمینه ها و انگیزه های دیگری ایجاد کنیم که آنها تشویق و علاقه شوند که جلو بیایند؛ بطور مثال اگر افراد بدانند چنانچه فعالیتی انجام دهند در صنف شناخته می شوند و در نتیجه میتوانند به پیروزی در انتخابات امیدوار باشند قطعا پا پیش می گذارند. ما نباید از این موضوع بترسیم که کسی بیاید و جایمان را تنگ کند.

آیا شما برای این کمیسیونها برنامه ای دارید؟

باید یک سیستم وجود داشته باشد و کارها به صورت سیستماتیک انجام شود. فرض کنید شما مشاوره ای انجام می دهید یا اصلا یک کار اجرایی را به کسی محول می کنید تا آن را انجام دهد؛ این یک برنامه مدیریتی است و مدیریت عبارت است از: برنامه ریزی، سازمان دهی، هدایت و کنترل و وقتی یکی از این مسایل وجود نداشته باشد، کار با شکست مواجه می شود. شما وقتی نتیجه کار را از شخصی که آن را انجام داده نخواهید و آن را ارزشیابی نکنید چگونه می توانید بفهیمد کار درست انجام شده یا نه؟ مدرنیته یعنی برنامه ریزی و تنها کاری که باید بکنیم این است که یک برنامه چهار ساله داشته باشیم و با تمام تلاش آن را اجرایی کنیم. در این برنامه تکلیف هر کس مشخص است و آن موقع است که میتوانیم افراد را دنبال کار بفرستیم.

ما نباید سیاستهای حذفی داشته باشیم؛ ممکن است یک عده کار نکنند اشکالی ندارد برنامه حذف نمیشود؛ باید سیاست جایگزینی داشته باشیم و با افراد جدید برنامه را پیش ببریم. ارزش افزوده به دنبال خودش مسایل مالیاتی جدیدی دارد و چاپخانه داران باید به وزارت دارایی دفاتر قانونی بدهند. باید کمیسیون تشکیل دهیم و یک مشاور و مسئول برای این کار اختصاص بدهیم و کلاسهای آموزشی داشته باشیم. در کل مسایل فعلی مثل یارانه ها، ارزش افزوده و دفاتر قانونی مسایل جدیدی هستند و اتحادیه باید اول خودش را تجهیز کند که با این مسایل روبه رو شود و با مسئولین تعامل داشته باشد به صورتی که بتواند قانعشان کند و امتیازاتی برای صنف بدست آورد. ما در مرحله اول باید قوانین را بدانیم و خودمان را تجهیز کنیم و اگر بلد نیستیم سیاستگذاری کنیم تا افرادی که میتوانند کمک کنند به اتحادیه بیایند.

شما مشکلات اتحادیه را چه می دانید؟

از دید من مشکلات اتحادیه به دو دسته درونی و بیرونی تقسیم می شود؛ شاید بارزترین مشکل درونی غیبت برنامه ریزی مدون چهارساله باشد که تاکنون در اتحادیه صنف چاپ و شاید بسیاری اتحادیه های دیگر هرگز سابقه نداشته است.گرچه تلاشهایی برای ایجاد برنامه ریزی سیستماتیک در دوره قبلی صورت گرفت اما چون امر برنامه ریزی جدی گرفته نشد و افرادی اجرای آن را برخلاف   منافع شخصی تلقی کردند تهیه برنامه مدون به ثمر نرسید. مجادلات در درون هیئت رئیسه اتحادیه تعمدا و از بیم بروز موفقیت مسئولین جدید بصورت مستمر، انرژی و توان تشکیلات را تحلیل برد و متاسفانه برخورد قاطع با آن صورت نگرفت یا اگر اقدامی قانونی صورت گرفت نفوذ عوامل خارجی مانع به نتیجه رسیدن آن شد و آسیب بسیاری به اهداف اتحادیه زد و تمام این ها به این دلیل ایجاد شد که برای بدنه صنف تداعی شود تغییر و تحول در اتحادیه چاپخانه داران به تشکیلات ضرر رسانده است؛ در چنین شرایطی عجیب نیست کسی به عقد قراداد کتاب درسی عراق که صدای همه را درآورده در عوض انفعال افتخار هم بکند. مشکل درونی دیگری که می توان به آن اشاره کرد عدم جذب و یا حداقل تلاش در جذب نیروهای تحول خواه بدلایل مختلف از جمله وجود اختلافات حاکم درتشکیلات و خودبینی های همیشگی بوده است و بالاخره نارسایی در ایجاد ارتباطات و پیوندهای موثر با مسئولین تصمیم ساز سیاستهای فعالانه تری را در تشکیلات صنفی طلب می کرد که بنا بر مشکلاتی که برخی از آنها عنوان شد، این کار هرگز بدرستی صورت نگرفت.

اما مشکلات بیرونی؛ بزرگترین مشکل در این حوزه غیبت متولی جامع صنعت چاپ و تعریف نشدن جایگاه صنعت چاپ کشور است که نارسایی های زیادی در زمینه ایجاد تسهیلات و امکانات صنعتی برای صنعت چاپ بوجود آورده است. متاسفانه نه از سوی متولی صنعت و نه از سوی مسئولان صنفی، جایگاه صنعت چاپ بخوبی تعریف نشده است و به این دلیل نظارت حمایتی در صنعت چاپ کمتر دیده شده و گاهی از سوی هر یک از دستگاهها درعوض حمایت، فشار و حتی دخالت در تشکیلات صنفی شده است.

شما چه برنامه هایی برای حل این مشکلات دارید؟

از نظر من باید برنامه ها را به سه دسته کوتاه مدت، میان مدت و بلندمدت تقسیم کرد و برای برنامه های کوتاه و میان مدت می توان به این موارد اشاره کرد:

تشکیل سریع کارگروه های تخصصی با استفاده از حداکثر ظرفیت های درون حوزه چاپ و در صورت بروز کمبود، استفاده از نیروهای بیرون از صنف بخصوص در زمینه رسیدگی به مسایل مالیاتی حقوقی  تامین اجتماعی و کار آموزش ، اطلاع رسانی و طرح و برنامه.

حمایت مستمر از تقسیم کار و حوزه های عملیاتی از طریق تشکیل کارگروههای نامبرده.

تامین بودجه و بکارگیری متخصصین برنامه ریز برای ارایه برنامه علمی چهارساله و تدوین برنامه در اسرع وقت.

رشد و تقویت کادر اجرایی و پرسنلی اتحادیه به شکلی که هیئت مدیره بجای درگیری با مسایل روزانه، وقت و توان اصلی خود را صرف سیاستگذاری های کلان صنفی کند.

بودجه بندی برای امور برنامه ریزی شده و طرح و پیگیری فعالیتها و پروژه های در آمدزا برای اجرایی کردن برنامه ها.

مطالبه گزارش کار مستمر از کمسیون ها و کارگروه ها، نظارت بر کمسیون ها و سنجش و ارزیابی فعالیت آنها و ایجاد تغییرات و اصلاحات در صورت نیاز.

تهیه گزارشهای دوره ای برای آگاهی اعضای صنف چاپخانه داران از فعالیتها، هزینه ها، درآمدها و غیره.

و در دراز مدت ایجاد زمینه مساعد برای تعریف جایگاه جامع و مناسب صنعت چاپ و تلاش برای تدوین پیشنویس تشکیل "سازمان توسعه صنایع چاپ و بسته بندی ". جهت تحقق این امر نیاز به اجرای این موارد هست :

پیگیری این تقکر از طریق کمیسیونهای فرهنگی  صنعتی  اقتصادی مجلس شورای اسالمی و از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی جهت تصویب ردیف بودجه مناسب ودر خور صنعت چاپ و بسته بندی کشور، تعیین اهداف کلان برای سازمان مذکور، پیشنهاد مشارکت جدی بخش خصوصی شامل اتحادیه ها و تشکیلات دیگر فعال در صنعت چاپ، اتاق بازرگانی، در کنار مشارکت نمایندگان دستگاههای ذیربط و با نفوذ دولتی و مجلس مانند نماینده وزارتخانه های ارشاد، صنایع، بازرگانی و کمیسیونهای فرهنگی، صنایع و اقتصادی مجلس شورای اسلامی در سازمان نامبرده و یاهر سازمانی با هر نامی که جایگاه صنعت چاپ را تعریف و اهداف آن را مشخص کند. اگر تفکر و اندیشه ایجاد سازمان توسعه صنایع چاپ در اتحادیه چاپخانه داران مطرح و پیگیری شود) حتی بدون اجرایی شدن پروژه ( کاری ارزشمند صورت پذیرفته و اینکه تحقق چنین طرحی را ساده فرض کنیم اشتباه محض است و نظر من هم این نیست، لیکن برای اجرایی شدن هر پروژه کلان، تفکر تئوریک شرط اولیه است و برای عملیاتی شدن آن البته بایستی تلاش مستمر صورت پذیرد. موضوع این است که بستر مناسب برای تعریف جایگاه چاپ مهیا شود؛ زمان تحقق آن به بسیاری عوامل از جمله علاقمندی مسئولین و تلاش فعالان چاپ بستگی دارد. از سوی دیگر برای محقق شدن برنامه ها، جوانگرایی و تحول ریشه ای و ماهوی در اتحادیه چاپخانه داران، همانطور که قبل هم گفتم نیاز به سپری شدن یک دوره گذار است تا از طریق کشف عناصر مستعد صنفی، تجهیز آنها به تجربیات صنفی و بالاخره چهره سازی و معرفی و شناسایی آنان به بدنه صنف، شرایط ورود تفکرات و دیدگا ههای بدیع به مدیریت اتحادیه فراهم شود.

و در پایان؟

باید بگویم از نظر اینجانب هرگز "من " وجود نداشته و همواره موفقیت را در کارهای گروهی دید هام. هیچ"منی" نمیتواند ادعای انجام کارها را داشته باشد بنده نیز به تنهایی قادر به پیشبرد کارها خواهم بود. برنامه اصلی ما بایستی ریشه کن کردن "من " و"منیتها" باشد که تا کنون زیانهای بیشماری به تشکیلات صنفی وارد کرده است. دیگر اینکه به تحولات عمیقی که طی سه سال گذشته در شرکت تعاونی اتحادیه چاپخان هداران انجام شده، مفتخرم و بسیار امید دارم که این کار در اتحادیه نیز انجام شود.

 


منبع: گزارش صنعت چاپ