آقای بیطرفان از دلایل حضورتان در انتخابات امسال بگویید.

قبل از پاسخ به این سؤال می خواهم به دو موضوع اشاره کنم؛ اول بر خود لازم می دانم از پیشکسوتان و دست اندرکاران و همه کسانی که برای این صنف زحمت کشید ه اند و در راه تعالی آن قدم برداشته اند، تقدیر و تشکر کنم؛ به کسانی که در قید حیات هستند سلام عرض میکنم و به کسانی که از جمع ما رفته اند درود می فرستم و از خداوند منان برای آنان طلب مغفرت می نمایم.

سپس مایلم اشاره ای به روند تعویق دوباره انتخابات داشته باشم. ابتدا قرار بود انتخابات در اسفندماه برگزار شود ولی به علت تکمیل نشدن روند تأیید صلاحیت و اینکه برگزاری انتخابات در انتهای سال برای همکاران و هم صنفی ها مشکلاتی در پی داشت، انتخابات به تعویق افتاد و برای ما هم قابل قبول بود.

در 3 اسفندماه در سایت اتحادیه اعلام شد که هفته آینده اسامی نهایی کاندیداها اعلام میشود و در تاریخ 21 اسفندماه هم تاریخ نهایی که 29 فروردین بود و مکان برگزاری انتخابات که اتحادیه بود، اعلام شد. در 23 اسفندماه در تماس تلفنی که با اتحادیه داشتم به من اعلام شد که اسامی، نهایی شده و قطعا لیست تا دو روز دیگر از هیئت نظارت بر انتخابات گرفته و اعلام میشود. ولی به یکباره در 28 اسفند متوجه شدیم که باز هم انتخابات به تاخیر افتاده و دلیل تعویق دوباره، تعطیلات عید اعلام شد که من فکر میکنم این یکی از همان ضعفهای برنامه ریزی است که ما نداریم چون تعطیلات عید برای همه مخصوصا کسانی که در این صنف فعال بودند، مسجل بود. دوستان چندین دوره در اتحادیه حضور داشته اند و اطلاعات کافی داشتند و می توانستند به راحتی اعلام کنند که یک تاریخ دیگری غیر از 29 فروردین در نظر گرفته شود. این تغییرات و تعویق های غیر منتظره علاوه بر اینکه کاندیداها را دچار بلاتکلیفی و سردرگمی نمود، برنامه ریزی های آنان نیز تخریب و جو حاکم بر انتخابات را سرد کرد و این سردی نه به صلاح هیئت مدیره آینده اتحادیه است و نه به نفع صنف؛ چرا که دلسردی و جو سرد انتخابات، تأثیراتی را در آینده بر روند کاری اتحادیه خواهد داشت.

منظورتان از اینکه می گویید سردی جو انتخابات بر روند کاری اتحادیه تاثیرگذار است، چیست؟

این تغییرات و تعویق ها باعث سردی جو انتخابات می شود و باعث می گردد یک سری از افرادی که می توانند در انتخابات شرکت کنند، منفعل و بی تفاوت شوند و در کل شور و نشاط انتخابات از بین می رود. این بی تفاوتی دو عارضه دارد؛ یکی این است که افراد با رای قاطع اعضا انتخاب نمی شوند و چنین هیئت مدیره ای، هیئت مدیره مقتدری نخواهد بود چرا که این هیئت مدیره منتخب همه هم صنفی ها و همه دیدگاهها نیست. در نتیجه اقلیتی از صنف برای اکثریت صنف انتخاب و تصمیمگیری میکنند.عارضه دیگر این است که وقتی کسی در انتخابات نقشی نداشته باشد قاعدتا در کمک به رفع مشکلات و معضلات نیز حضور نخواهد داشت که این بی انگیزگی در روند کار هیئت مدیره انتخابی تاثیر زیادی خواهد داشت. من فکر م یکنم اگر بتوانیم جو انتخابات را از این سردی بیرون بیاوریم انتخابات پر حضوری خواهیم داشت و هر کس هم به عنوان عضو هیئت مدیره انتخاب شود رأی بالایی دارد و باعث میشود افرادی که رأی داده اند در کارهای اتحادیه حضور فعالی داشته باشند و دست به دست هم بدهند و مشکلات و معضلات صنف را برطرف کنند.

برداشت من از صحبتهای شما این است که اگر انتخابات همان بیست و نه فروردین بود خیلی پرشورتر برگزار میشد و حالا چون عقب افتاده جو سردی حاکم شده است؛ درست است؟

برداشت شما درست نیست. من بر روی تاریخ بیست و نهم تاکیدی نداشته و ندارم هرچند میدانم که برگزاری انتخابات در اول خرداد بهتر از بیست و نهم فروردین است؛ ولی این تشتت در تصمیمگیریها و اعلام هاست که باعث دلسردی می شود نه صرفا زمان ها .

ولی اتحادیه در این تغییر زمانها نقشی نداشته است؟

من نمیخواهم کسی را متهم کنم یا بگویم چه کسی باعث و بانی اش بوده است ولی به هر حال در انتخاب مکان و زمان انتخابات، هیئت مدیره فعلی تأثیر زیادی دارد. من در اصل نظرم این است وقتی كه قرار شد انتخابات اسفندماه برگزار نشود همان موقع هیئت مدیره می توانست با انجمن نظارت  عامل کند و موضوع تعطیلات طولانی نوروز و عدم مشارکت فعال اعضا را مطرح کند. مسلما انجمن نظارت نیز بر حضور هر چه بیشتر رای دهندگان تاکید دارد و پیشنهاد آنان را می پذیرفت. وقتی این زمان جندین بار به تأخیرمی افتد در ذهن مخاطب تأثیر بدی به جا می گذارد و به این فکر می افتد که نکند در پس پرده این روند چیز دیگری هست.

آقای بیطرفان به موضوع اصلی برگردیم؛ هدفتان برای حضور در این دوره از انتخابات چه بود؟

شرایط حاکم بر این صنف، دل هر انسانی که دلسوز و منصف است را به درد می آورد. شرایط، شرایط مناسبی نیست و من در این شرایط احساس تکلیف کردم البته توصیه و درخواست برخی از هم صنف یها و پیشکسوتان در تصمیم گیری ام تاثیر گذار بود و من با توجه به احساس وظیفه ای که داشتم تصمیم گرفتم در این دوره از انتخابات شرکت کنم و قصد من از حضور،خدمت صادقانه به صنف است.

تا چه حد نسبت به این دوره از انتخابات خوشبین هستید؟

نمی شود به طور قطع پاسخ این سوال را داد؛ ولی یک نسبیت وجود دارد. اگر هیئت مدیره ای که شکل می گیرد ترکیب کاملا جدیدی داشته باشد و همه افراد گذشته عوض شوند به هدف غایی نخواهیم رسید و همین طور اگر ترکیب هیئت مدیره فعلی دست نخورد و یا نهایتا یکی دو نفر عوض شوند باز هم به سر منزل مقصود نمی رسیم. روی توانمندی افراد نظر ندارم ولی معتقدم افراد نباید بیش از دو دوره در ترکیب هیئت مدیره حضور پیدا کنند. یکی از برنامه هایی که من اعتقاد قلبی و تعهد اخلاقی نسبت به آن دارم همین پیشنهاد است. در این صورت است که روند مدیریت اتحادیه یک روند پویا، رو به جلو و مدیر ساز خواهد شد. این چرخه می بایست بطور مستمر و متناوب در حال تغییر باشد.

جایگاه اتحادیه خیلی پایینتر از رده رئیس جمهوری است ولی میبینید که رئیس جمهور بعد از دو دوره کنار میرود ولی متأسفانه در صنوف ما این اتفاق نمی افتد. معتقد هستم اگر کسی برنامه و قصد خدمت صادقانه داشته باشد 2 دوره چهار ساله زمان مناسبی برای رسیدن به اهداف و برنامه هایش هست.

از نظر من حضور افراد بیش از دو دوره تنها اشغال صندلی است. چرا که اگر در مدیریت ها گردش و تغییر اتفاق نیافتد، هم اعضای هیئت مدیره دچار بی انگیزگی، بی تفاوتی و بی تحرکی می شوند و هم اعضای صنف دچار یاس و نا امیدی می شوند و نهایتا این صنف است که آسیب می بیند نتیجه حضور مستمر افراد در هیئت مدیره این می شود که ما در بیست و پنج سال گذشته یک سیر قهقرایی را گذرانده ایم. دقیقا به همین خاطر است که فرد می بایست بعد از 2 دوره خودش را از صحنه ی کارهای اجرایی و سیاست گذاری و مدیریت صنفی خارج کند و وارد کمیسیون ها، کارگروه ها، اتاق فکر و گروه های مشاوره شود تا از تجربیاتش استفاده شود.پس طور کلی نمیتوانیم به روند کاری اتحادیه خوشبین یا بدبین باشیم؛ بلکه بستگی به روز بعد از انتخابات و افراد انتخاب شده دارد که آیا آدمهای توانایی هستند یا نه؟

یک نکته اساسی که شاید کمتر کسی به آن توجه کرده باشد این است که مدیریت چاپخانه یا یک واحد صنفی یا شرکت، با مدیریت و هدایت یک اتحادیه صنفی بسیار متفاوت است و موفقیت کسی در واحد صنفی شخصی اش گویای این نیست که حضورش در اتحادیه هم همان روند را خواهد داشت؛ چون مسایل بسیار گسترده تر است. در یک واحد صنفی شخص برای منافع شخصی و اقتصادی خودش برنامه ریزی میکند و نیازی به برنامه ریزی فرهنگی، اجتماعی یا صنفی و برنامه ریزی کلان ندارد. همین طور در یک واحد صنفی اقتصاد کلان و مدیریت کلان هم مطرح نیست. فرد می بایست ظرفیت و توان کار اجتماعی و گروهی داشته باشد و توان و فعالیتش در راستای تامین منافع صنف باشد. در کل اعتقادم این است وقتی سکان هر تشکلی را به مجموعه ای از افراد جدید تر و جوان تر در کنار افراد با تجربه بسپاریم شاهد تغییرات مثبت و جهش های بزرگ خواهیم بود.

پس از نظر شما اینکه فردی دارای تشکیلات عظیم و مجهزی باشد نمیتواند معیار مناسبی برای ارزیابی باشد؟

حضور در اتحادیه نیاز به وقت گذاشتن و پیگیری دارد در نتیجه کسی که مجموعه خیلی بزرگی دارد، اگر بخواهد در هیئت مدیره هم حضور پیدا کند با مشکل روبرو می شود؛ یا باید چاپخانه اش را فدا کند و تمام هم و غمش را برای هیئت مدیره اتحادیه بگذارد و یا برعکس حضور و تاثیرگذاری خیلی کمرنگی در اتحادیه داشته باشد و به مدیریت چاپخان هاش بپردازد. که در نهایت این وضعیت به ضرر صنف و اتحادیه است . از سوی دیگر اتحادیه نیاز به افرادی دارد که ارتباطات خوبی با دولت و مجلس داشته باشند و زبان آنان را هم بلد باشند و برای رفع مشکلات و معضلات صنف تعامل خوبی با آنان برقرار نمایند.

برخلاف نظر شما من معتقدم داشتن چاپخانه بزرگ و مجهز میتواند ملاک مهمی برای تصمیم گیری باشد: چون اگر مجموعه ای موفق است حتما مدیر لایقی داشته است.

معیار مهم و شاخصی نمی تواند باشد. البته من اعتقاد به حذف این معیار ندارم؛ حرف من این است که وقتی کسی چاپخانه بزرگی دارد یا باید به آن رسیدگی کند یا به اتحادیه، در غیر این صورت بلند کردن همزمان دو هندوانه بزرگ و رساندن آنان به مقصد امکان پذیر نیست. آن هم اتحادیه ای که جایگاه اصلی اش تنزل پیدا کرده است و برای احیای آن نیاز به وقت زیادی دارد.

پس چه ملاکی باید مد نظر باشد؟

اعضای محترم صنف با بررسی توان کاندیدا در انجام کارهای اجتماعی و همین طور با مطالعه برنامه ها، اهداف و عقاید ارائه شده آنان می توانند به یک نتیجه نسبی و نهایی برسند.

به نظر شما علت تنزل اتحادیه از جایگاه واقعی اش چه بوده است؟

من چاپخانه دار که باعث این اتفاق نشده ام؛ شما باید از مدیران، دست اندرکاران و سیاستگذاران که باعث آن شده اند بپرسید. کسانی که یا فکرش نبوده و برنامه ای نداشته اند، یا به فکرشان نمیرسیده و یا اینکه توانش را نداشته اند.

ولی من آن را از چشم شما چاپخانه دار هم می بینم؛ چون شما این افراد را انتخاب کرده و در رأس کار گذاشته اید تا برای شما سیاستگذاری کنند.

وقتی که اشخاصی برای چندین دوره متوالی دست اندرکار اتحادیه هستند و باز هم کاندیدا شده اند خیلی ها فضایی برای حضور و کار نمیبینند و صلاح نمی بینند به صحنه بیایند.

این بیشتر یک بهانه است.

نه بهانه نیست؛ واقعیت است، قطعا بدانید که واقعیت است.

اگر واقعیت این باشد من نتیجه میگیرم که این افراد انتخابی نیستند و انتصابی هستند.

انتصابی نیستند ولی بدلیل عدم وجود فضای مناسب حضور افراد جدیدتر و جوان تر و همچنین عدم مشارکت همه اعضای صنف در انتخابات و بی تفاوتی خیلی ها، اعضای هیئت مدیره، منتخب افراد معدودی از صنف هستند.

چرا بقیه اعضای صنف وارد نمیشوند؟

باز هم تاکید می کنم به خاطر نبودن فضا، بی تفاوتی و بی انگیزگی.

به نظر من تمامی اعضا حق یکسانی برای کاندیدا شدن دارند اما یک سری بهانه می آورند و یک سری هم بی تفاوت از کنار قضایا می گذرند.

طبق ماده دوازده قانون نظام صنفی افراد قبل از تأسیس هر نوع واحد صنفی یا اشتغال به کسب و حرفه باید نسبت دریافت جواز کسب از اتحادیه اقدام کند و طبق ماده بیست و هفت همین قانون محل دایر شده به وسیله هر فرد حقیقی یا حقوقی که در واقع پروانه کسب دایم یا موقت برای آنها صادر نشده باشد با اعلام اتحادیه راسا از طریق نیروی انتظامی پلمپ می شود. همگان به خوبی م یدانند که بیش از سه هزار چاپخانه در تهران داریم، از این تعداد واحد صنفی که تأسیس شده چه تعداد عضو اتحادیه هستند؟ فقط هفتصد تا هشتصد چاپخانه. غیر از این است که در دوره های گذشته همت نکرده اند و یا پیگیر جدی آن نبوده اند و یا خدای ناکرده مایل به انجام آن نبوده اند. اتحادیه موظف است از حق و حقوق ما دفاع کند و طبق همین قانون نظام  صنفی که ما مطیع آن هستیم عرصه فعالیت را برای مجموعه هایی که فاقد هرگونه مجوزی هستند و به وفور هم پیدا می شوند، تنگ نماید و جلوی فعالیت آنان را بگیرد. تفاوت ما که حق عضویت ورودیه و سالیانه می پردازیم با غیر مجاز ها در چیست.در مجموع اگر اعضای اتحادیه بیشتر شوند، تعداد بیشتری هم در انتخابات شرکت میکنند. ما حدود هفتصد چاپخانه داریم که تا به حال سیصد تا چهار صد نفر از مدیران آنها در انتخابات حضور پیدا کرده اند که اکثر آنها از قدیمیهای صنف هستند که با هیئت مدیره هم ارتباط صمیمانه ای دارند و این تعداد محدود تعیین کننده شرایط صنفی سه چهار هزار واحد صنفی هستند. بنابراین نفوذ امثال من در میان کسانی که از دهه چهل و پنجاه در اتحادیه حضور دارند، کار آسانی نیست. آنها قاعدتا سنتی فکر میکنند و سنتی هم انتخاب می کنند و به خاطر همین است که شما فضا را بسته میبینید. وقتی هم که برنامه ای ارائه می کنیم بلافاصله میگویند ما چه خیری از اتحادیه دیده ایم و اتحادیه برای ما چه کاری کرده است؟ بود و نبود اتحادیه چه تفاوتی برای اعضا دارد؟ این موضوعات است که باعث دلسردی و عدم حضور فعال صنف می شود. الان چند دهه است که بحث معافی تهای مالیاتی مطرح است و هنوز نتیجه ای گرفته نشده است.

یکی از برنامه های شما هم بحث معافیتهای مالیاتی است؟

من در این زمینه قولی نداده ام؛ ولی پیگیر خواهم بود. معافیتهای مالیاتی چاپخانه هایی که دستگاه نو وارد می کنند شدنی تر و معقول تر است و جزء برنامه های جدی ام خواهد بود.

چاپخانه ای که از وزارت صنایع مجوز دارد خود بخود از یک سری معافیت ها سود می برد.

چاپخانه هایی از این نوع اگر هم باشند انگشت شمارند. چرا باید فضا را باز کنیم تا دستگاه مستهلک وارد کشور شود که هم ارز مملکت و هم سرمایه را از بین میبرد؟ الان خیلی از چاپخانه ها درگیر  هزینه های هنگفت تعمیر و تامین قطعات هستند. طبق یکی از تبصره های ماده 30 از وظایف و اختیارات اتحادیه، ایجاد تسهیلات لازم برای آموزشهای مورد نیاز افراد صنفی به طور مستقیم یا با همکاری سازمانهای دولتی و غیر دولتی است. مدتی است که اتحادیه در این حوزه وارد شده که خوب است هر چند ابتدای کار ضعف زیادی دارد ولی آیا در مسایل اساسی صنف مثل بیمه، مالیات، سرمایه گذاری، اخذ تسهیلات بانکی دور ههای آموزشی ارزنده ای گذاشته شده است؟ خیلی از چاپخانه داران به دلیل عدم اطلاع از قوانین نظام صنفی امروزه در بحث بیمه و مالیات خسارتهای هنگفتی میپردازند. یکی دیگر از وظایف اتحادیه تعیین تعرفه است. در حالی که اتحادیه چند سالی است هیچ تعرفه ای را براساس نرخ تورم و هزینه های سربار تعیین و اعلام نکرده است. وقتی که اتحادیه وظایف اصلی خودش را انجام نمی دهد اعضا، دیگر انگیزه ای برای حضور ندارد و اتحادیه را از خودشان نمی دانند. اتحادیه چند سالی است که مدیر داخلی ندارد. چرا اتحادیه برای تربیت نیروی انسانی مورد نیازش تلاش زیادی به خرج نداده است؟ طبق نظرات گذشته ام، معتقدم جایگاه فعلی هیئت مدیره به جایگاه یک مدیر داخلی تنزل پیدا کرده است.

از برنامه هایتان صحبت کنید.

طرح ها و برنامه های من دو دسته اند: بعضی از برنامه ها و قوانین هستند که در محدوده وظایف، اختیارات و توانمندی های هیئت مدیره است همانند اجرای کامل و جامع مواد 5، 24 ، 26 ، 27 ، و بند ح و ک ماده 30 قانون نظام صنفی و آیین نامه های اجرایی آنها که متاسفانه در اجرای این مواد قانونی یا خوب عمل نشده است و یا بطور کامل نادیده گرفته شده اند. برخی دیگر از طرح ها و برنامه ها هستند که بطور مستقیم جزء اختیارات هیئت مدیره اتحادیه نیستند ولی اتحادیه به عنوان یک شخصیت حقوقی – صنفی ذی نفوذ و ذی صلاح می تواند با ارائه طرح ها، خواسته ها و برنامه های کارشناسی شده به مجموعه دولت و مجلس، خواستار تحقق، تصویب و اجرای آنان باشد که البته این موضوع ظرفیت و توان خاص هیئت مدیره را می طلبد.همانند: پیگیری و تلاش بمنظور اجرای اصل 44 قانون اساسی در حوزه صنعت چاپ؛ از آنجایی که اجرای اصل 44 قانون اساسی و استثناعات آن  توسط مقام معظم رهبری بعنوان عالی ترین مقام ذی صلاح کشور ابلاغ گردیده است و دولت محترم نیز تاکنون بسیاری از شرکت ها حتی صنایع حساس دولتی همانند بانکها، خودرو سازی، فولاد و بیمه ها را به بخش خصوصی واگذار نموده است، می توان با همکاری و تعامل ویژه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به نتیجه رساند. پیگیری و تلاش برای نوسازی صنعت چاپ، اخذ معافیت گمرکی، مالیاتی، عوارض و اخذ تسهیلات ارزان قیمت برای چاپخانه هایی که اقدام به واردات ماشین آلات نو می کنند. پیگیری و تلاش برای اختصاص و صدور سند معتبر برای ماشین آلات چاپ و قابل قبول برای سیستم بانکی کشور با همکاری و تعامل با متولی صنعت چاپ، سازمان ثبت اسناد و بانک مرکزی. پیگیری و تلاش بمنظور ایجاد منطقه ویژه و آزاد چاپی قانونمند و در راستای کسب درآمدهای ارزی و حضور در بازارهای کشورهای منطقه و حرکت بسمت اقتصاد بدون نفت. پیگیری و تعامل ویژه با دولت و مجلس بمنظور تخصیص و تصویب ردیف بودجه مستقل سالیانه و قابل توجه برای خانواده بزرگ صنعت چاپ از آنجا که تآکید اصلی من بر این موضوع است که متأسفانه جایگاه اصلی صنعت چاپ از بین رفته یا حداقل نقش آن کمرنگ شده است؛ یکی از برنامه های اساسی اتحادیه باید بکارگیری حداکثر توانش باشد تا صنعت چاپ را به جایگاه واقعی اش برگرداند.
یکی دیگر از برنامه های من راه اندازی “اتحادیه الکترونیک” و الکترونیکی کردن گردش کار سیستم اتحادیه است که برای اولین بار در کشور می باشد و در حال پیگیری و مطرح نمودن این طرح و ایده در قالب یک پروژه ملی و سراسری هستم تا از این طریق تمامی اتحادیه های صنفی و صادراتی سراسر کشور تحت پوشش این پروژه قرار گیرند. به اعتقاد من ویژگی های این طرح و ایده بسیار قابل توجه، تحول آفرین و کامل کننده حلقه دولت الترونیک و شهر الکتونیک و همچنین در راستای تکریم همه اصناف می باشد. ما باید سیستممان رایانه محور شود. چاپخانه داران باید بتوانند درخواستهایشان را بطور الکترونیکی ارسال و پاسخ آن را دریافت نمایند. این باعث می شود که هم حرمت افراد صنف و کارکنان رعایت شود و هم پویایی مجموعه اتحادیه افزایش پیدا کند و سرعت کارها هم بالا برود.

شما بحث اتحادیه الکترونیک را مطرح کردید؛ لزوم مطرح کردن این بحث با توجه به اینکه سالها از طرح دولت الکترونیک از سوی دولت می گذرد و با آن همه امکانات دولتی هنوز نمی توان گفت ما دولت الکترونیک داریم، چیست؟ آیا بیشتر شعار تبلیغاتی نیست تا یک برنامه اجرایی مفید برای صنف؟

بر خلاف نظر شما این طرح به هیچ وجه همانند سایر برنامه ها و طرح هایم شعاری و تبلیغاتی نیست و این کار نه تنها شدنی بلکه یک ضرورت انکار ناپذیر است؛ اگر در نظر بگیرید الآن اکثر ادارات و دانشکده ها و پژوهشکده ها سیستم اتوماسیون الکترونیکی دارند. یعنی ما نم یتوانیم با وجود سه هزار چاپخانه این کار را انجام بدهیم؟ چرا ما نباید پرونده الکترونیک داشته باشیم و به پرونده های پوشه ای و مقوایی افتخار کنیم و دل ببندیم؟ الان بحث امضای الکترونیک در کشور مطرح است. اگر ما چاپخانه داران را آموزش کاربردی بدهیم می توانیم و باید در هر امری پیشرو باشیم؛ من قطعا این کار را با تعامل و همکاری سایر مسولان ذیریط دنبال خواهم کرد.

در مورد برنامه هایتان صحبت می کردیم.

میخواهم در این فرصت به یکی دو مورد از موضوعاتی بپردازم که کمتر به آنها پرداخته شده است؛ یکی از معضلات اساسی صنعت چاپ این است که در طی چند دهه اخیر اتحادیه و ارشاد مدام دچار جدلها و جر و بحثهای بیهوده بوده اند. مشکلات و اشکالاتی وزارت ارشاد داشته و مشکلات و اشکالاتی هم اتحادیه داشته است. ما با همگرایی و همفکری و تلاش همه جانبه است که میتوانیم صنعت چاپ را از این شرایط نجات دهیم ولی متأسفانه در این ارتباطات به گونه ای عمل شده که مدام تنش بوجود آمده و شاید خیلی از تنش ها هم شخصی بوده است که درکل باعث وخامت اوضاع صنف شده است. درخواست من این است که هر کس در دوره بعد در اتحادیه حضور پیدا کرد سعی کند این ارتباط را تنگاتنگ، صمیمانه و اصولی به پیش برد. در صحبتی که من با وزارت ارشاد داشتم این ظرفیت را در آنها هم دیدم؛ آنها هم نیاز به تعامل با صنف چاپ را احساس کرده اند.
یکی دیگر از جنبه ها که برایش خیلی ارزش قایلم این است که در صنعت چاپ به مبحث تربیت بدنی توجه ویژه نشده است. صنعت چاپ باید در زمینه تشکیل تیمهای ورزشی مطرح در لیگها و مسابقات ورزشی کشور، تیم داشته باشد تا بتواند خودش را عرضه کند. در حال حاضر صنعت چاپ همانند هوا و اکسیژن است، وجودش حیات بخش، ضروری و فراگیر ولی غیر قابل رویت و لمس است ولی به نظر من شرایط صنعت چاپ باید ماهیتی همانند آب تبدیل کنیم که هم حیاتی است و هم قابل رویت. صنعت چاپ مدتی است که دیده نمیشود و به فراموشی سپرده شده است. ما باید صنعت چاپ را به دولتمردان و مجلسیان و عامه مردم معرفی کنیم.
یکی دیگر از موضوعاتی که من میخواستم بر روی آن تأکید کنم امر پژوهش و تحقیق است. باید به بخش پژوهش و تحقیق بها بدهیم و برای آن سرمایه گذاری کنیم؛ از آثار و تحقیقات اساتید و دانشجویان حمایت جدی به عمل آوریم. برگزاری کارگاههای آموزشی مدرن و به روز یکی از نقاط ضعفی است که الان صنعت چاپ دارد.

نکته دیگری که می خواستم مطرح کنم و از ضعفهای اتحادیه هم هست، این است که ما چاپخانه ها را در جذب تکنولوژی های جدید ولی مکمل صنعت چاپ ترغیب و تشویق جدی نکرده ایم، شرایط آینده را برایشان ترسیم نکرده ایم و باعث شده خود آن مجموعه ها از حوزه صنفی ما خارج شوند.

موضوع دیگر فعال کردن کمیسیون بازرسی یا مجموعه بازرسی اتحادیه است. طبق تبصره ماده 36 و تبصره 2 ماده 30 ، هیئت مدیره موظف است نیروی انسانی کافی جهت بازرسی از واحدهای صنفی را فراهم کند. اگر ما کمیسیون بازرسی را احیا کنیم فضای کسب و کار به نفع چاپخانه داران تغییر خواهد کرد و اقتصادی خواهد شد.

موضوع دیگری که مایلم مطرح کنم اشاره به مظلومیت زجرآور صنعت چاپ است. برای تبیین بهتر موضوع به مراسمی اشاره می کنم؛ همانطوری که بسیاری از همکاران محترم می دانند در چند ماه گذشته مراسمی تجلیلی تحت عنوان رونمایی از کتاب چهره های ماندگار برگزار شد. ابتدا در این مراسم همه همکاران تصور خوبی از این مراسم داشتند ولی بعد از حضور یک ناشر بعنوان سخنران همه بافته های حضار پنبه شد. این سخنران بصورت متناوب برای آینده صنعت چاپ، آینده ای بسیار مبهمی متصور شدند و استلالشان هم این بود که با وجود نشر الکترونیک و وبلاگ ها، چاپخانه داران می بایست فکر آینده شغلیشان باشند. من نه تنها از بیانات این استادی که دچار سوء برداشت و تحلیل شده بودند برافروخته شدم، بلکه مظلومیت صنعت چاپ را با تمام وجودم احساس کردم. چرا که متاسفانه هیچ کدام از دست اندر کاران حاضر در مراسم هیچگونه اعتراض و حتی عکس العملی تا قبل از اعتراض من از خودشان نشان ندادند. در صورتی که متاسفانه سخنران مراسم را تحت الشعاع سخنان خود قرار داده بود و این مراسم که بخاطر تجلیل از پیشکسوتان و در نهایت صنعت چاپ برپا شده بود بیشتر شباهت به مراسم فاتحه خوانی پیدا کرده بود. آیا حق پیشکسوتان و این صنعت پیشرو، تاثیرگذار و حیات بخش این است. آیا این مظلومیت و مغفولیت این صنعت فاخر نیست؟ کجاییند مدعیان پر طمطراق پر آوازه ؟ آیا میزان نقش اقتصاد نشر در اقتصاد چاپ در حال حاضر بیش از 15 – 10 درصد است؟ و آیا با تغییر روند تولیدات نشر، همانند وبلاگ نویسی که بیشتر آینده خود نشر را هدف قرار داده است، آینده صنعت چاپ دچار تزلزل خواهد شد؟ غیر از این است که صنعت چاپ روز به روز سیطره و نفوذ خودش را در سایر بخش ها و صنایع افزایش می دهد.

البته تقدیر و تشکر از حامیان برگزاری اینگونه مراسم ها بجای خودش باقی و لازم است و در همین جا از دست اندرکاران و مجری محترم که بعد از اعتراض اینجانب فضا و تاکیدات این سخنران را اصلاح نمود تقدیر و تشکر خود را ابراز می دارم. در پایان تاکید می کنم که تمام موضوعات مطرح شده توسط اینجانب، بدون هر گونه حب و بغضی نسبت به افراد و دست اندرکاران مطرح شده است و فقط قصد داشتم و دارم واقعیات و درد دلهای همکاران خود را بیان نمایم و بدون هرگونه اغراقی یا خدای ناکرده غرض شخصی برنامه هایم را براساس واقعیات و ضروریات و نه شعارهای احساسی و تبلیغاتی اعلام نمودم.

من از همه هم صنفی ها درخواست می کنم که حضور پررنگی را در این انتخابات داشته باشند؛ و از حق رای خود استفاده و با رای شان نظرشان را ابراز دارند. چرا که اینگونه انتخاب ها تاثیر زیادی در زندگی و کسب و کارشان خواهد داشت. اگر حضور پیدا نکنند ممکن است درختی که کاشته اند و پرورش داده اند به ثمر نرسد و دچار زیان شوند. در پایان امیدوارم در این دوره هر کسی انتخاب شد بتواند صادقانه، دلسوزانه و با تمام وجودش در خدمت این صنعت فاخر باشد و پیشاپیش اعلام می نمایم که در هر شرایطی در خدمت و در کنار هم صنفی های عزیز و اعضای هیئت مدیره آینده خواهم بود.

خدایا چنان کن سرانجام کار، که تو خشنود باشی و ما رستگار




منبع : گزارش صنعت چاپ