آقای عابدین چه خبر از انتخابات؟

من خبر خاصی از انتخابات ندارم.

چقدر برای رقابت در انتخابات آماده اید؟

من هیچ فعالیت رقابتی انجام نداده ام.

انجام هم نمیدهید؟

نه

چرا؟

هدفم برای کاری که انجام می دهم مشخص است و در عمل هرچه در توانم بوده برای بهبود و پیشرفت صنعت چاپ انجام داده ام و فکر می کنم مخاطبان در این چند سال من را شناخته باشند و نیاز به تبلیغات نباشد.

یعنی کل صنف شما را می شناسند و با برنامه هایتان آشنا هستند؟

نه نمی گویم کل صنف مرا می شناسد ولی من در مورد برنامه هایم صحبت کرده ام و برای معرفی نیازی به تبلیغات و چاپ پوستر و بروشور ندارم.

پس برویم سراغ برنامه هایتان؛ در صورت انتخاب چه برنامه هایی برای اجرا دارید؟

مهم ترین برنامه ای که من در اولویت قرار داده ام، ساماندهی نرخ دستمزدهای چاپ است. با توجه به تحقیقاتی که انجام داده ام و تجربه ای که بعنوان چاپخانه دار دارم، نرخ دستمزد چاپخانه داران، در ده سال گذشته نه تنها رشدی نداشته بلکه در مواقعی با کاهش روبرو بوده است. مشکلات در صنعت چاپ زیاد است ولی اصلی ترین آن را نرخ ثابت دستمزد چاپ می دانم و این بسیار ناعادلانه است. طی سال های گذشته تمام هزینه های چاپخانه اعم از مواد اولیه، هزینه های جاری، مالیات، عوارض شهرداری، حقوق و دستمزد ها بالا رفته ولی نرخ دستمزد یا ثابت بوده یا کاهش داشته است. چه بسا اگر دستمزد دریافتی چاپخانه برای کاری که انجام میدهد همراه با تورم بالا می رفت، امروز شاهد مشکلات کمبود نقدینگی و فرسودگی ماشی نآلات و تجهیزات چاپخانه نبودیم. در نتیجه می بینیم با توجه به تورمی که در کشور در همه بخشها بوجود آمده چاپخانه دار گاهی مجبور است برای جبران هزینه ها، شیفت کاریش را بالا ببرد؛ تازه اگر تقاضای کار برای دو یا سه شیفت کاری وجود داشته باشد.

چرا در صنعت چاپ این اتفاق نیفتاده است؛ در حالیکه ما تاثیر نرخ تورم در همه بخش های دیگر جامعه را بشکل گرانی شاهد هستیم؟

چند دلیل دارد؛ یکی از دلایلش تعداد بالای چاپخانه هاست که باعث شده تعادل عرضه و تقاضا بهم بخورد؛ وقتی عرضه بیش از تقاضا باشد، نرخ خدمات هم پایین می آید.متاسفانه در بخش چاپ سرمایه گذاری ها هدفمند نیست. افراد بدون اینکه بازار را شناسایی کنند، سرمایه گذاری می کنند و سرمایه گذاری هم جواب نمی دهد. ولی اگر اتحادیه یا ارگانی بگویند در چه بخشی از صنعت چاپ فضای سرمایه گذاری مناسب است، آن وقت از سرمایه گذاری در بخش هایی که اشباع شده جلوگیری می شود. بطور مثال الان بخش چاپ افست اشباع شده ولی در بخش لیبلینگ و پکیجینگ جای کار زیاد است. من فکر میکنم یکی از روش هایی که می شود به کمک آن به موضوع دستمزدها کمک کرد این است که اعضا را بیشتر با هم هماهنگ کنند؛ به این صورت که کلا سهای آموزشی و مدیریتی بگذارند و چگونگی محاسبه دقیق نرخ تولید و نرخ تمام شده دستمزد را آموزش دهند. مسئله دیگر آموزش مدیران است به نحوی که هزینه هایشان را به حداقل برسانند. مدیر چاپخانه باید محاسبه کند با توجه به سرمایه ای که گذاشته و هزینه هایی که دارد، در پایان سال چه سودی عایدش می شود اگر این سود مطابق با استاندارد جهانی نسبت سود به سرمایه و هزینه نیست، وارد آن عرصه اقتصادی نشود. یک مقدار برخوردهای قانونی هم می تواند اثر داشته باشد؛ اتحادیه کارشناسی کند و تعرفه ای تدوین کند و از همه بخواهد مطابق آن عمل کنند و اگر افراد اجرا نکردند آن وقت در مرحله اول تذکر و بعد برخورد قانونی داشته باشد.

پس شما اعتقاد دارید اگر نرخ دستمزدها درست شود خیلی از مشکلات حل می شود؟

من باورم این است اگر در ده سال گذشته نرخ دستمزدها روند مناسبی داشت، امروز ما اینقدر مشکل نداشتیم. یک سری از مشکلات اقتصادی به وضعیت اقتصاد عمومی جامعه و رکودی که در همه بخشها وجود دارد، برمی گردد؛ آن مشکلات مد نظر من نیست چون برای صنایع دیگر هم این وضعیت بوده است. اگر ما طی سال های گذشته رشد درآمد داشتیم، حتی با وجود رکود اقتصادی میتوانستیم در کنار هزینه ها اندوخته ای داشته باشیم و آن اندوخته را صرف ارتقا و بروز کردن ماشین آلات می کردیم.

کارکرد اتحادیه را در چهار سال گذشته چگونه ارزیابی می کنید؟

من در جایگاهی نیستم که کسی را ارزیابی کنم چون من در هیئت مدیره اتحادیه نبوده ام.

اما شما عضو صنف هستید و انتظاراتی از اتحادیه دارید؛ آیا آن انتظارات برآورده شده است؟

من نمی دانم چه مشکلاتی سر راهشان بوده است؛ ولی اگر از من می پرسید چه کارهایی می شود در آینده انجام داد تا اوضاع بهتر شود میتوانم جواب دهم. مشکلات خیلی زیاد است ولی مشکلاتی که در نظر من بسیار اولویت دارند، عبارتست از: کمبود نقدینگی، ناهماهنگی و نبودن اتحاد کافی بین اعضای صنف چاپخانه داران، عدم وجود تسهیلات مالی مناسب اعم از ارزی و ریالی با نرخ تک رقمی برای خرید ماشی نآلات صنعتی توسط بانکها که متولی این کار هستند، افزایش روزافزون هزینه مواد اولیه، واردات کالاهای چاپ شده در حالیکه در کشور امکانات چاپ آنها وجود دارد، عدم حضور صنعت چاپ در بازارهای خارجی و معرفی این صنعت تا بتواند در بازارهای همسایه حضور داشته باشد و بخشی از کارهای چاپی آنها را جذب کند، تعرفه بالای گمرکی و هزینه های واردات مواد اولیه، حضور و رقابت واحدهای چاپی دولتی با بخش خصوصی و ... . ما برای اینکه در کشور خودمان ثبات قیمت داشته باشیم و بتوانیم با کشورهای دیگر رقابت کنیم باید نرخ تعرفه گمرکی ماشین آلات و مواد اولیه چاپ را به صفر برسانیم و چون وزارت صنایع از صنعت چاپ حمایت نمی کند، تاکنون این اتفاق نیفتاده است.

اتحادیه باید همه این مشکلات را حل کند؟

من نگفتم اتحادیه می تواند همه این مشکلات را حل کند؛ اینها مشکلات صنعت چاپ است. حالا باید دید اتحادیه چه اقداماتی می تواند بکند که یک سری از مشکلات را به سمت کسی که باید آنها را حل کند سوق دهد و یا خودش متولی حل کردنش شود. اتحادیه می تواند مدیریت و فروش استاندارد در صنعت چاپ را آموزش دهد یا با ایجاد کارگرو ههای مشورتی و تحقیق و پژوهش در زمینه عرضه و تقاضا، افراد را به سرمایه گذاری هدفمند تشویق کند. اتحادیه می تواند استراتژی و برنامه ریزی مدون داشته باشد.

یکی سری از چال شهایی که وجود دارد را شناسایی و اولویت بندی کند و پیگیری آنها را برعهده کارگرو ههای مربوطه قرار دهد. تهیه آمار و ارقام هم برای اتحادیه خیلی مهم است؛ ما ارگانی بنام دولت داریم که وظیفه اش حل کردن مشکلات مردم و اقتصاد است ولی بدون آمار و ارقام نمی توانیم دولت را مجاب کنیم که مشکلات ما را حل کند. آموزش نیروهای متخصص دیگر نیازی است که باید اتحادیه آن را رفع کند یا زمینه اش را ایجاد کند که از سازمان های مربوطه کسب بودجه شود تا یک سری از متخصصان چه در زمینه تعمیرات و چه در زمینه اپراتوری، در ایران یا خارج از کشور آموزش داده شوند. در این زمینه می توان با نمایندگی ها و واردکنندگان رای زنی کرد که ماشین وقتی وارد میشود همراه با آموزش نیرو باشد. مشکل دیگر حضور واسطه ها و دلالها در صنعت چاپ است به طوری که خیلی وقتها چاپخانه داران - باوجود رقابت شدیدی که بر سر قیمت با یکدیگر دارند - مجبورند سود حاصل از کاری که انجام داده اند را با واسطه تقسیم کنند. واسطه ها چاپخانه ها را رودروی هم قرار می دهند که اگر شما این کار را انجام نمی دهید چاپخانه دیگر همین کار را با نرخ کمتری انجام می دهد. راه حل مقابله با این مشکل، ایجاد سیستم فروش و بازاریابی مناسب و ایجاد واحدهای طراحی و گرافیک در چاپخانه هاست. اتحادیه باید از طریق سایت خود اطلاعات کافی در اختیار مشتریان قرار دهد تا آنها خودشان انتخاب کنند کدام چاپخانه می تواند کارشان را انجام بدهد. مسئله دیگر مالیات است؛ بند «ل » ماده 139 قانون مالیات؛ اگر بشود با همکاری وزارت ارشاد آن را اجرایی کنیم بسیار مفید است. در کل برای این که به صنعت چاپ کمک کنیم باید هزینه های اضافی را از بین ببریم. اصل 44 قانون اساسی هم بحث مهمی است که اتحادیه می تواند انجام دهد. اتحادیه به عنوان یک تشکل خصوصی باید دولت را مجاب کند که ایجاد و تجهیز چاپخانه های دولتی با ماشین آلات، مغایر این اصل قانون اساسی است و به جز بخش امنیتی و پول مابقی کارها باید توسط چاپخانه های خصوصی انجام شود.

آقای عابدین چرا کاندیدای حضور در هیئت مدیره اتحادیه شدید؟

فکر می کنم الان در مرحله سرنوشت سازی قرار گرفته ایم که باید دیدگاهمان نسبت به آینده تغییر کند. باید دنبال رو شهای نوین صرفه جویی در زمینه تولید، استفاده از تکنولوژی های جدید و ... باشیم. با توجه به تجربه هایی که طی سال ها فعالیت در این صنعت کسب کرده ام و اید ههایی که دارم فکر م یکنم م یتوانم با دوستانی که می خواهند در این راه قدم بردارند، همکاری کنم.

تا آنجایی که میدانم شما آدم پرمشغله ای هستید؛ فکر نمی کنید در صورت انتخاب، نتوانید بخوبی مسئولیتتان را انجام دهید؟

اگر که توانایی این کار را در خودم نمی دیدم اصلا کاندیدا نمی شدم؛ هرجایی که احساس کنم دیگر نمی توانم مفید باشم،خودم کنار می روم.

و در پایان؟

فکر می کنم ما وظیفه داریم که دولت را نسبت به اهمیت صنعت چاپ در بخش صادرات که جزو   اولویت های اصلی دولت است، آگاه کنیم. هیچ کدام از صنایع ما در امر صادرات توفیق نخواهند یافت مگر اینکه یک صنعت چاپ قوی و پویا با تکنولوژی جدید درخدمتشان باشد و اگر دولت به این مهم  واقف شود هم اهداف بخش خصوصی که در صنعت چاپ فعالیت می کند و هم اهداف دولت که صادارت جزو اولویت های آن است، تامین می شود. در پایان برای هرکسی که از سوی صنف انتخاب شود، آرزوی پیروزی دارم.




منبع : گزارش صنعت چاپ