اخبار چاپ:احتمالاً این سوال برای خیلی ها مطرح شده است که انتشار این همه نشریه در حوزه صنعت چاپ برای چیست؟ و چرا همچنان شاهد افزایش شمار و عناوین آن ها هستیم؟ نشریاتی غیر حرفه ای، کم مایه، تقلیدی، بدون نیاز سنجی و مخاطب که اغلب حتی ورق هم زده نمی شوند.
شاید بعضی ها بگویند که چه اشکالی دارد و یا بگویند که فقط به خاطر در آمد ناشی از آگهی هاست. اما اغلب با این نظر موافقند که صنعت چاپ نیاز به این گونه نشریات با این کیفیت و محتوای ضعیف ندارد. ولی علیرغم این تایید راه حلی ارائه نمی شود. شاید هم با ساختار های موجود راه حلی وجود ندارد. البته می توان در همین صنایع چاپ حوزه ها و زمینه های خالی و بکری یافت که نیاز به اطلاع رسانی و نشریه داشته باشند ولی صاحبان این نشریات کاغذ تلف کن هیچ قصدی برای پاسخگویی به آن خلاء ها و نیازها ندارند. به طور مثال حوزه چاپ و تولید بسته بندی های انعطاف پذیر (چاپ فلکسو، روتوگراور، لمینیت، تبدیل و ...) می تواند نشریه ای اختصاصی برای خود داشته باشد و پاسخگوی نیازهای خبررسانی، علمی و طرح مسائل و موقعیت این صنعت باشد. اما گردانندگان نشریات نه به دنبال زمینه ها و حوزه های مورد نیاز می روند و نه توانایی فکری و حرفه ای انجام چنین کاری را دارند.
انتشار نشریه صنعتی الزامات و بینش و توانایی های خاص خود را می خواهد که آن هم به وفور یافت نمی شود. نشریات غیر حرفه ای و ضعیف و غیر معتبر در ظاهر نشریه اند اما در باطن نه .
می توان فصل نامه ای علمی- پژوهشی برای صنعت چاپ طراحی و منتشر کرد که البته آن هم کار هر کسی نیست. یا دست کم بولتنی خبری صرفاً برای حوزه آموزش منتشر کرد که از آن هم خبری نیست. یا می توان برای بخش ها و شاخه های دیگری از صنایع کشور که ابعاد و حجم و گردش مالی بزرگتری از صنعت چاپ دارند نشریه منتشر کرد که کار خیری هم به حساب بیاید.
گویا وسوسه در آمد ناشی از آگهی ها در صنعت چاپ اشتهای خیلی ها را تحریک کرده است. مجوزی می گیرند و یک شبه می شوند سر دبیر و مدیر مسئول که همان حکایت " غوره نشده مویز می شوند" است.
متاسفانه ساختارهای اقتصادی و اجتماعی نیز به گونه ای است که افرادی برای کسب در آمد به راحتی منافع ملی و مصالح اجتماعی و معیارهای اخلاقی و زیست محیطی و ... زیر پا می گذارند و چون نسبت به ارزی که بابت واردات این کاغذ های گران قیمت صرف می شود و درخت ها و جنگل هایی که برای تولید این کاغذها تخریب می شوند احساس مسئولیتی ندارند ، به راحتی چیزی شبیه نشریه منتشر می کنند تا درآمدی از آگهی ها کسب کنند.
مگر غیر از انتشار نشریه کار دیگر و نیاز دیگری در صنایع چاپ وجود ندارد که وسوسه ای جز انتشار نشریه نباشد؟
بعضی ها هم می گویند که چون منتشر کنندگان این گونه نشریات با چاپ آشنا هستند به سادگی چند صفحه مطلب و حرف و خبر تکراری یا کپی شده را به همراه آگهی ها روانه لیتوگرافی کرده و منتشر می کنند بدون آنکه بینش و برنامه و روش و مشی مشخص و درست و معتبری داشته باشند. بسیاری از مواقع نیز بدون ذکر ماخذ مطالب نشریات و منابع دیگر را چاپ می کنند یعنی اخلاق حرفه ای را هم زیر پا می گذارند.
نمی دانم چاره کار چیست؟ ظاهراً این اتلاف منابع منع قانونی ندارد. معافیت نشریات از مالیات نیز بر جاذبه و اشتهای خواستاران افزوده است.
هر ساله صدها میلیون تومان در همین حوزه چاپ که آه و ناله هم در آن بسیار است صرف آگهی ها می شود و اگر از آگهی های منتشر شده در سایت ها ی اینترنتی و مجلات متفرقه بگذریم، بالغ بر یک میلیارد تومان می شود. این در حالی است که مراکز آموزشی چاپ برای تهیه کمترین و کوچکترین اقلام و لوازم آموزشی در تنگنای مالی هستند و در مانده اند و فریاد رسی نیست. باز این در حالی است که بودجه ای برای امور پژوهشی، ترجمه منابع علمی و آموزش اختصاص نمی یابد. با این وجوه و منابع مالی اقدامات سودمند و موثری می توان برای توسعه صنعت چاپ، دست اندر کاران و کارکنان انجام داد. اما کو آن گوینده و کو آن شنونده؟
ای کاش کمی هم کنار سود پرستی، به مصالح ملی و جمعی و حفظ طبیعت و منابع و استفاده درست از ثروت های ملی می اندیشیدیم و کمی هم به فکر استفاده درست از منابع و انرژی و مواد اولیه بودیم.